De kleine dingen.

Vanmorgen had ik echt geen koffie meer behalve wat Senseo pads zonder cafeïne. Die had ik nog van toen ik zo'n apparaat had en dat is al een tijdje geleden. Ik heb die pads opengeknipt en de inhoud in het filter van het koffieapparaat gedaan en zo een potje koffie gezet. Ik had er geen hoge verwachtingen van en wist dat het me niet wakker zou maken maar ik hoopte wel dat het me het gevoel zou geven dat ik in ieder geval iets dat op koffie leek binnen kreeg.

Na twee bekers was ik wel in een goede stemming maar erg loom en slaperig en ik kon maar moeilijk op gang komen. Ik wist dat ik naar de winkel moest gaan om boodschappen te doen, hoe sneller, hoe beter. Eerst moest ik me aankleden en de hond uitlaten en dat leek een hele klus. Toch lukte het me uiteindelijk om die twee dingen te doen en na wat geaarzel stapte ik toch op de fiets richting Albert Heijn. 

Toen ik eenmaal in de winkel was ging het stukken beter en met behulp van het boodschappenlijstje was ik redelijk snel klaar. Dat was maar goed ook want alle dingen die ik niet eten kon stonden me verleidelijk aan te staren op de schappen. Dat kwam ook omdat ik eigenlijk honger had. Bij de groente en fruit in potjes ontdekte ik rabarber compote en daar nam ik een potje van mee. Die heb ik inmiddels al leeggegeten en het smaakte naar meer.

Toen ik met mijn boodschappenkarretje bij mijn fiets kwam besefte ik me dat ik de grote boodschappentas was vergeten. Die hing thuis nog aan de kapstok. Ik moest dus terug de winkel in en er één kopen. Ik had teveel boodschappen om in de fietstassen te kunnen passen. Gelukkig was dat eenvoudig opgelost en kon ik spoedig, zwaarbeladen, op weg naar huis. 

De dieren stonden achter de voordeur te wachten toen ik daar aankwam. De hond stak zijn neus meteen in de tas. Ik zei tegen hem dat ik voor hem ook iets had en trok het pakje kauwstaven eruit. Hij ging meteen door het dolle heen en is sindsdien erg druk met het stuk kauwen ervan. Hij ontrafelt zo'n kauwstaaf helemaal en eet hem tegelijkertijd op. Het is altijd een wonder dat hij zoiets kan verteren. 

Mijn ex kwam langs om me de stekker te brengen die ik nodig heb in Texas om mijn telefoon op te laden. De stekker heeft andere pootjes. Hij dronk een beker koffie en we hebben wat aangenaam gekletst. Hij zag zomaar dat ik een ander spijkerjasje aan had en dat mag een wonder heten. Meestal ziet hij zulke dingen niet. Ik vind het wel charmant als hij het wel ziet. Ik ben tenslotte vrouw. 

Mijn ex vertelde me dat je rabarber maar hooguit één keer in de week mag eten want het is slecht voor de kalk in je botten. Dit schijnt ooit algemeen bekend te zijn geweest maar ik had hier nooit van gehoord en moet het nog opzoeken. Ik vind het wel jammer als het waar is want ik was van plan om het vaak te gaan eten. Ik kan geen appelmoes eten en dit leek me een heel goed alternatief. Zoals gezegd, ik moet het nog opzoeken.

De zon schijnt zowaar een beetje en dat is wel heel bijzonder. Misschien kunnen de kinderen die nu uit school komen nog buiten spelen als ze de kou niet vervelend vinden in ieder geval. Misschien komt er morgen natte sneeuw. Brrr...